Eerst even dit:
Ik schreef de onderstaande tekst tijdens mijn vakantie in augustus 2017. Het was de bedoeling geweest om de tekst direct na mijn vakantie te publiceren. Door de gebeurtenissen in de dagen na het schrijven van de tekst stond mijn hoofd er niet naar om dit te doen. Bovendien viel de vakantie, door de onverwachte wendingen, een stuk duurder uit dan was begroot. De essentie van de tekst blijft echter gelijk. Ik heb daarom besloten om de tekst alsnog te plaatsen. (RB)
“Wat ben jij toch altijd zuinig”, wierp een prominent inwoner van de gemeente Beverwijk me voor de voeten tijdens een kort gesprekje bij de paardenraces op de Breestraat. Kort daarvoor had ik hem mijn vakantieplannen uit de doeken gedaan, waarin ik vertelde dat ik het op één tank diesel wilde redden. Terwijl ik naar huis liep, galmden zijn woorden na in mijn hoofd. Zuinig? Jazeker, dat ben ik. Al jaren. Ik ben niet anders gewend. Mijn moeder leefde van een uitkering en moest zichzelf en mij onderhouden van ongeveer elfhonderd gulden in de maand. Desondanks stond ze nooit rood. Dat er nauwelijks geld was, heb ik eigenlijk nooit echt gemerkt. Ik kreeg cadeaus als ik jarig was, we gingen af en toe naar een pretpark en soms ook een weekje op vakantie. Hoe ze dat allemaal klaarspeelde? Door zuinig te zijn en heel goed op het uitgavenpatroon te letten. En dat is precies wat ik ook doe. Elke week blader ik de folders van de supermarkten door en maak aantekeningen over de aan te schaffen producten. Wanneer houdbare producten, die ik regelmatig koop, in de aanbieding zijn, neem ik wat extra in huis. Is de broccoli deze week voordelig bij Albert Heijn? Dan haal ik daar de broccoli. Is Vomar voordeliger? Dan fiets ik een paar straten verder. Het is voor mij geen pure noodzaak, zoals het helaas voor velen wel is. Hoewel het geen vetpot is, kan ik nog steeds rondkomen van mijn bedrijfsinkomsten. Mijn salaris fluctueert, elke maand opnieuw tel ik de uitgaande facturen bij elkaar op en weet ik of ik me zorgen moet gaan maken. Een onzeker bestaan, maar dat is een keuze die je maakt als ondernemer. Meestal trek ik, na de berekening te hebben gemaakt, de conclusie dat ik me nog geen zorgen hoef te maken. Toch vul ik bij enquêtes altijd trouw naar waarheid in dat mijn inkomen beneden modaal ligt. De Beverwijker die opmerkte dat ik zuinig ben, verdient vermoedelijk een stuk meer. Ik schat hem in boven modaal. Misschien schat hij mij ook zo in, dat weet ik niet. Maar mijn zuinigheid levert me veel op. Het geeft een tevreden gevoel als het je lukt om, zonder er veel moeite voor te hoeven doen, minder geld uit te geven en toch hetzelfde te krijgen. En zo kan ik het mij ook permitteren om maandelijks naar de sauna te gaan, mezelf regelmatig te trakteren op iets lekkers, af en toe wat nieuwe spulletjes te kopen en zelfs even een weekje helemaal het land uit te zijn. Ik schrijf deze tekst namelijk terwijl ik me bevindt in Duitsland, in een klein dorpje aan de Rijn. Met dank aan mijn zuinigheid…!