Vrijdagochtend, even voor 10:00 uur. Ik heb zojuist een bezoek gebracht aan een bedrijf in Heemskerk. Over dat bedrijf ga ik een artikel schrijven, dat gepubliceerd zal worden in de Heemskerkse Courant. Als ik bijna thuis ben, zie ik op het fietspad langs de Schans, precies op de hoek met de Oever, iets liggen. Het kleine glimmende voorwerp trekt mijn aandacht. Ik zet mijn fiets in een fietsklem naast de deur van mijn portiek en loop terug naar de hoek van de straat.
Wat is het…? Mijn eerste ingeving is dat het om munitie zou kunnen gaan. Ik heb geen verstand van munitie en ik ben ook niet technisch aangelegd, dus misschien is het iets heel anders, maar om daar achter te komen zal ik hulp nodig hebben van een deskundige. Het voorwerp hoort daar in elk geval niet te liggen, zoveel is me duidelijk. Ik til het voorwerp voorzichtig op en merk dat het niet erg zwaar is. Op dat moment wordt achter mij een auto gestart. Ik herken de gezichten van mijn benedenburen achter het glas van de portieren.
Het raampje gaat omlaag en mijn buurman kijkt me vragend aan. Ik toon hem het onbekende object en vraag hem of hij misschien weet wat het kan zijn. “Een bom?”, antwoordt hij vragend. Tja, dat zou kunnen. Ik besluit om het in te leveren bij de politie of bij een handhaver van de gemeente. Vaak zijn die in het centrum te vinden om parkeercontroles uit te voeren, dus ik fiets even een rondje. In de Meerstraat loopt een man te slepen met zakken cement. Ik toon hem mijn vondst en ben benieuwd naar zijn reactie. Hij vermoedt dat het gaat om een gaspatroon.
Het geluk is met mij, want net als ik op de Breestraat ben, zie ik een wagen van het gemeentelijk handhavingsteam aan komen. Tegelijk begroet ik een bekende van me, aan wie ik ook het onbekende voorwerp laat zien. Even later zwaai met mijn armen naar de voorbij rijdende handhavers. Ze zetten de wagen stil op de hoek van de Jacob van Deventerstraat. Ik toon de handhavers het object en krijg te horen dat het een patroon is waarin een nieuwe partydrug heeft gezeten. “Die dingen vind je overal in Beverwijk”, hoor ik één van hen zeggen.
Ik vraag de man wat ik ermee moet doen. “Gewoon in de prullenbak gooien, meneer.” Dat is snel geregeld, want vlakbij me hangt een prullenbak. Thuisgekomen besluit ik de foto op mijn website te plaatsen. Wellicht zijn er meer mensen in Beverwijk die niet weten waar deze patronen vandaan komen en of ze gevaarlijk zijn. Ze kunnen dan in elk geval gerust zijn, er is dus geen sprake van munitie of iets dergelijks.
