VAKANTIE NAAR DUITSLAND – INTRODUCTIE
Op 13 augustus 2017 ben ik vertrokken voor een zesdaagse vakantie naar Duitsland. Voor het eerst sinds 1986 was ik langer dan vier nachten van huis. Naast de benodigde kleding en andere gebruikelijke zaken laadde ik ook onder meer mijn fiets en mijn laptop in de auto. De reisbestemming: Heidesheim am Rhein.
Slechts een select gezelschap was op de hoogte van mijn afwezigheid. Een bewuste keuze, want het uitgebreid publiceren van vakantieplannen wordt, omwille van veiligheid, doorgaans afgeraden. Het zou een korte, maar tamelijk heftige vakantie worden. Een vakantie waarop ik nu met gemengde gevoelens terugkijk. Met behulp van gemaakte foto’s en video’s neem ik de lezers via deze pagina’s mee naar wat ik, in een relatief kort tijdsbestek, allemaal heb beleefd.
Ter introductie is het goed om te vermelden dat ik zelf in Duitsland ben geboren. Ik kwam ter wereld in de stad Wiesbaden en bracht vervolgens de eerste vijf jaren van mijn leven door in Assmannshausen am Rhein. Dit is een klein dorpje aan de noordelijke Rijnoever, waar mijn vader destijds woonde. Hij was van Oostenrijkse afkomst en had een geërfd pand, dat ooit dienst had gedaan als herberg, om in te wonen. Hij was er voor de helft eigenaar van. Het pand was echter totaal verwaarloosd. Mijn moeder trok eind jaren ’60 bij hem in, maar verliet de locatie begin 1976 en keerde, met mij, terug naar Nederland. Mijn vader bleef in Assmannshausen am Rhein, maar zou uiteindelijk ongeveer vijf jaar later ook naar Nederland komen. Een jaar later overleed hij. Ik was toen elf jaar oud.
Tien jaar geleden, in september 2007, ben ik met mijn toenmalige vriendin Masja naar het dorpje terug geweest. We boekten een hotel voor twee nachten in Wiesbaden en zijn vanaf daar naar Assmannshausen am Rhein gereden om er te kijken. Alles was nog precies zoals ik het me herinnerde. Het huis stond er nog, in het dorpje was vrijwel niets veranderd en ik wist er nog goed de weg. Ik sprak een man aan die bezig was in zijn tuin en het was meteen raak. Hij had mijn vader gekend en omschreef hem als een goed mens. Ook ontmoette ik tien jaar geleden de man die het huis in 1982 van mijn vader en diens halfbroer kocht. Ik bezocht hem op zijn werk en hij vroeg me om hem de volgende dag (zaterdag) te bellen, zodat we een afspraak konden maken.
Helaas kreeg ik de volgende middag te horen dat hij een klus had gekregen en aan het werk moest. Hij was niet in de gelegenheid me te ontvangen en me het huis van binnen te laten zien. Enkele jaren later heb ik hem nog een brief gestuurd, omdat ik me meende te herinneren dat hij sprak over documenten van mijn vader, die hij nog in zijn bezit had. Ik wist niet zeker of ik dat goed begrepen had, maar het leek me de moeite waard om nog eens na te vragen. Helaas heb ik op mijn brief destijds geen reactie gehad. Aangezien zijn bedrijf nu op internet te vinden is, heb ik hem dit jaar per e-mail benaderd, enkele weken voor vertrek. Ook nu bleef een antwoord uit.
Heidesheim am Rhein ligt hemelsbreed niet ver van Assmannshausen am Rhein en ook niet van Wiesbaden. De stad Mainz ligt er ook in de buurt, er viel dus voldoende te zien. Eén van mijn reisdoelen was het dorpje waar ik vroeger gewoond heb, wederom met de bedoeling om te zien of er nog mensen zijn die mijn vader en/of mij hebben gekend. Zelf heb ik geen herinneringen aan specifieke personen uit die tijd meer, alleen de naam Petry is me altijd bijgebleven uit de verhalen die mijn moeder vertelde. Het waren destijds onze overburen. Zouden die mensen er nog zijn? Ik had geen idee hoe oud ze waren, ik wist eigenlijk niet veel meer van ze dan hun naam.
Kortom, er viel van alles uit te zoeken. Zou ik er dit keer wel in slagen om mijn ouderlijk huis van destijds te betreden? Zou ik mensen ontmoeten die mijn vader goed gekend hebben? En hoe zou het voelen om voor het eerst op de fiets door mijn ‘eigen’ dorpje van vroeger te rijden? Het leek me een interessant vertrekpunt voor een weekje weg. Enkele weken voor vertrek kwam ik via het internet in contact met een vrouw uit Noord-Holland, wiens vader enige tijd in Duitsland heeft gewoond. En laat dat nou net in dezelfde streek zijn geweest! Ze vertelde me dat Duitse vrienden van haar vader er een hotel hebben. Op basis van haar informatie vond ik op internet het betreffende hotel relatief simpel terug.
Zondagmiddag 13 augustus 2017 ben ik er, rond 15:00 uur, naar toe gereden. Over de afstand van 453 kilometer doe je, volgens het navigatiesysteem, precies vier uur. Ik deed er langer over, omdat ik na twee uur rijden een pauze hield. Op een Duitse parkeerplaats at ik mijn zelfgemaakte salade met ei, worst, ui en mayonaise. Mijn moeder maakte deze salade toen ik nog klein was en ik was er dol op. Waarschijnlijk een Duits recept en dus het perfecte voedsel om mee te nemen op deze reis. Eerlijk gezegd was het niet een mijn aanvankelijke bedoeling geweest om dat te doen, ik wilde de salade al eerder bereiden en zaterdag eten. Door tijdgebrek besloot ik om het anders te doen en zat ik dus op een parkeerplaats lekker te genieten van de salade.
Rond 19:30 uur reed ik zondagavond de parkeerplaats van het hotel op:
Nog volledig onwetend over wat de week me zou brengen, heb ik mijn spullen naar de hotelkamer gebracht en mijn fiets uit de auto gehaald om het dorpje even kort te gaan verkennen. Hier een kleine inpressie:
In het volgende deel vertel ik over mijn bezoek aan Assmannshausen am Rhein.